KIEDY JEST SPRAWOWANA EUCHARYSTIA ?

 

Eucharystia w naszej parafii sprawowana jest codziennie.

 

W dni powszednie: w poniedziałek, środę, piątek o godzinie  8⁰⁰ , we wtorek, czwartek i sobotę o godzinie   17³⁰ .

 

W Wielkim Poście, kiedy odprawiana jest Droga Krzyżowa oraz w maju i październiku, kiedy sprawowane są nabożeństwa  ku czci Matki Bożej, w piątki o godz. 17³⁰.

 

W pierwszy czwartek, piątek i sobotę miesiąca rano i wieczorem.

 

W niedziele o godz. 8⁰⁰ , 10³⁰ i 16³⁰.

 

 

CZYM  JEST SAKRAMENT EUCHARYSTII ?

 

Eucharystia jest „źródłem i szczytem“ życia Kościoła i każdego wiernego. W Niej uobecnia się ofiara Jezusa, złożona przed 2000 lat na krzyżu. W Niej prawdziwie, rzeczywiście i realnie obecny jest Jezus Chrystus, wraz ze swym bóstwem i człowieczeństwem.

 

W czasie niewoli egipskiej Bóg zawarł przymierze z Izraelem, we krwi baranka, którego krwią mieli oznaczyć odrzwia swych domostw spożywając Paschę, aby zostali wybawieni od śmierci, kiedy przez Egipt przechodził Anioł śmierci. Komentatorzy Pisma św. i Ojcowie Kościoła nawiązując do tego wydarzenia wyjaśniają, że tak jak w Egipcie zawarte zostało Stare Przymierze, a krew baranka ocaliła ich od śmierci, tak w Wieczerniku Jezus zawiera z uczniami Nowe Przymierze we Krwi swojej, ustanawiając Eucharystię.

To Wieczernik jest miejscem sprawowania pierwszej Eucharystii, w czasie spożywania Wieczrzy Paschalnej, na pamiątkę wydarzeń w Egipcie. Wtedy to Jezus wziął do rąk chleb i wypowiedział słowa: „ Bierzcie, to jest Ciało moje“ Mt 14,22, a potem kielich z winem i wypowiedział słowa: "To jest moja krew przymierza, która wylewa się za wielu“ Mt 14,24. W Wieczerniku Jezus przemiania chleb i wino w swoje Ciało i Krew, ustanawiając sakrament Eucharystii, zaś przez słowa: „To czyńcie na moją pamiątkę“ sakrament kapłaństwa, którego istotną cechą i przywilejem jest sprawować Eucharystię, która zatopiona jest w jedynej ofierze Jezusa Chrystusa złożonej na krzyżu.

Odtąd Apostołowie i uczniowie sprawują Eucharystię dla dobra i pożytku duchowego wiernych, już w Dziejach Apostolskich znajdujemy informację, że uczniowie Jezusa gromadzili się na „modlitwie i łamaniu chleba“, czyli na sprawowanej Eucharystii.

Pierwszym świętem chrześcijan jest Zmartwychwstanie, kiedy to sprawowano Eucharystię oraz niedziele w ciągu roku, jako pierwszy dzień tygodnia, w którym wielbiono i „śpiewano Zmartwchwstałemu Panu“. Niedziela jest dniem, w którym chrześcijanie obchodzą zmartwychwstania Jezusa. Dlatego Kościół zobowiązuje nas tylko do uczestnictwa w tych mszach oraz w święta nakazane. Codzienna Msza św. pojawia się dopiero później, kiedy zaczęto gromadzić się na grobach pierwszych męczenników, nad którymi sprawowano Eucharystię, modląć się za ich wstawiennictwem, w dniu ich narodzenia „dla Nieba“, czyli ich męczeństwa.

Mamy obowiązek uczestnictwa we Mszach świętych w niedziele i święta nakazane, a nieuczestnictwo w nich (za wyjątkiem ważnych przyczyn, np. obłożna choroba ) jest traktowane jako grzech ciężki. Mamy obowiązek uczestniczyć we Mszach świętych, ale czy ten obowiązek możemy traktować jako przymus ? Dla chrześcijanina uczestnictwo we Mszy św. powinno wypływać z potrzeby serca. Przecież to spotkanie z żywym Jezusem, który obiecał nam „że jest z nami, aż do skonczenia świata“. Ta obietnica wypełnia się właśnie w Eucharystii, w której obecny jest Pan. Eucharystia, jest dziękczynieniem Kościoła za dar zbawienia, w które powinien włączyć się każdy wierny, ale przede wszystkim jest osobistym spotkaniem wiernego z Jezusem żyjącym w swoim Kościele, tu spotykam się z łąską i mocą, której chce mi udzielić Jezus, abym wytrwał w Jego nauce i pozostał Jemu wierny. Św. Jan w szóstym rozdziale swojej Ewangelii, tak pięknie pisze: “wasi ojcowie jedli mannę na pustyni, a pomarli“, ja daję wam Chleb, Moje Ciało na życie wieczne, bo kto spożywa moje Ciało trwa we Mnie, a ja w Nim.

Dojrzały w wierze chrześcijanin, nie wyobraża sobie życia bez Eucharystii, bo w Niej widzi Życie, widzi łaskę, a przede wszystkim tu spotyka się z Jezusem, swoim Bogiem, Panem i Bratem. Ona daje mu moc, do przezwyciężania swoich słabości i grzechów, aby codziennością zasługiwać na życie wieczne, w Królestwie Jezusa.